Συνεχίζοντας το οδοιπορικό
της έρευνας και της γνώσης πάνω στα φυσικά προϊόντα και ειδικότερα στα προιόντα που
μας δίνει το φαρμακείο των μελισσών, μετά τη γύρη, το βασ.πολτό και την πρόπολη,
που έχομε με αυτά ασχοληθεί σε προηγούμενα άρθρα, σειρά έχει το κεντρί της
μέλισσας και το δηλητήριο-φάρμακο
που διοχετεύεται μέσω αυτού.
που διοχετεύεται μέσω αυτού.
Στο άρθρο
που ακολουθεί, θα προσπαθήσομε να κάνομε κατανοητό τον λόγο ύπαρξης του κεντριού στις
μέλισσες, τις επιπτώσεις
στον άνθρωπο και τους τρόπους αντιμετώπισης, πριν προχωρήσομε στις ιδιότητες του δηλητηρίου αυτού και τη χρήση του στη φαρμακοβιομηχανία.
στον άνθρωπο και τους τρόπους αντιμετώπισης, πριν προχωρήσομε στις ιδιότητες του δηλητηρίου αυτού και τη χρήση του στη φαρμακοβιομηχανία.
Το δηλητήριο της μέλισσας μπορούμε να το συναντήσομε σε 2 μορφές:
1. Υγρό, όπως βγαίνει από το κεντρί. Πλέον υπάρχει ειδική σίτα που επιτρέπει να χρησιμοποιούμε το δηλητήριο όπως βγαίνει από το κεντρί χωρίς να θανατώσουμε τη μέλισσα.
2. Αποξηραμένο, μετά τη συλλογή του με ειδικές συσκευές, που δεν σκοτώνουν τις μέλισσες.
Το αποξηραμένο δηλητήριο αν προστατευθεί από την υγρασία μπορεί να διατηρήσει τις ιδιότητές του για μερικά χρόνια
Το δηλητήριο των μελισσών και η ιστορία του
-Το δηλητήριο της μέλισσες ήταν γνωστό και σαν φάρμακο, από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας. Η θεραπευτική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα οφέλη του δηλητηρίου περιγράφονται στις εργασίες των αρχαίων επιστημόνων και ιατρών όπως του Ιπποκράτη (4ο αι. πΧ), Πλίνιου(2ο αι. πΧ) κ.α. Σήμερα γίνεται μία εκτενής έρευνα σε όλο τον κόσμο για να διασωθούν και να καταγραφούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το δηλητήριο των μελισσών είναι αποτελεσματικότερο από τα συνθετικά φάρμακα.
Όλα στη γη είναι
δηλητήριο, τίποτε δεν στερείται και το δηλητήριο της μέλισσας. Μόνο μια δόση
μετατρέπει την ουσία σε δηλητήριο ή ιατρική. Σοφά λόγια μεγάλων επιστημόνων.
-Η αλήθεια είναι αυτή, το δηλητήριο πολλών ζώων αλλά και φυτών, σε μικρές
δόσεις έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για την θεραπεία των διαφόρων ασθενειών,
τόσο στην ορθόδοξη όσο και στην εναλλακτική ιατρική από τους αρχαίους χρόνους
μέχρι σήμερα. Το δηλητήριο των μελισσών παραμένει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης σε
αυτόν τον μακροσκελή κατάλογο στην παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία.Σύμφωνα με τον αιγύπτιο επιστήμονα Hegazi Αχμέντ, ένας από τους πρώτους Αιγυπτιακούς παπύρους που χρονολογείται από το 2000 π.Χ., είχε ήδη αναφέρει τη θεραπευτική χρήση του δηλητηρίου με το τρίψιμο των επώδυνων μερών.
Το δηλητήριο της μέλισσας
θα γίνει γνωστό για το θέμα αυτό σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, η
Ελλάδα, η Βαβυλωνία, η Ασσυρία .
Ο Έλληνας Ιπποκράτης, που
θεωρείται ο "Πατέρας της Ιατρικής» και έζησε μεταξύ 460 και 410 π.Χ., το
είχε χρησιμοποιήσει για να θεραπεύσει την αρθρίτιδα και άλλες φλεγμονώδεις νόσους
και κοινά προβλήματα χαρακτηρίζοντάς την «παράξενη και μυστηριώδη
ιατρική".
Αναφέτεται σε αυτή,
στη ρωμαϊκή εποχή ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) στην Naturalis Historia
του, και απο τους Έλληνες ο Γαληνός (129 - 216).
Ο Καρλομάγνος είχε
θεραπευτεί από ουρική αρθρίτιδα χρησιμοποιώντας το δηλητήριο της
μέλισσας.
Ήταν πιθανώς ο
Ι. Langer, Πανεπιστήμιο της Πράγας, που δοκίμασε πρώτα το 1897-99,
να αφαιρέσει το δηλητήριο χωρίς να σκοτώσει τη μέλισσα, που προκαλεί την
αναστροφή του κεντριού και συλλογή δηλητήριου σε σταγόνες σε
τριχοειδείς σωλήνες.
Η
πραγματική Μελισσοθεραπεία γεννήθηκε στην Αυστρία, μεταξύ των''1800
και 1900, με τον Δρ Φίλιπ TERC, ο οποίος τη χρησιμοποιεί 25 χρόνια
στην πρακτική των ρευματικών ασθενών.
Η εταιρεία Mack, στη
νότια Γερμανία, ήταν η πρώτη που ξεκίνησε το 1930 την εμπορική προετοιμασία του
δηλητηρίου.
Οι εργάτριες μέλισσες
πιέζονται μία προς μία μπροστά από την κυψέλη και στην επαγόμενη ελαφρά πίεση
αντιδρούν για να θέσουν το τσίμπημα με το κεντρί σε ένα απορροφητικό
πανί.
Λίγα χρόνια αργότερα
εισήγαγε μια λιγότερο επίπονη μέθοδο, χρησιμοποιώντας ένα ήπιο ηλεκτροσόκ για
να προκαλέσει τις μέλισσες για να κάνουν το τσίμπημα, μια μέθοδος που
τελειοποιήθηκε το 1960 στην Τσεχοσλοβακία, όπου το υλικό που χρησιμοποίησε του
επιτρέπει να αφαιρέσει το κεντρί της μέλισσας αφήνοντας μόνο το δηλητήριο.
Αυτή είναι η μέθοδος
που χρησιμοποιείται σήμερα. Ένας πρωτοπόρος της θεραπείας με δηλητήριο
ήταν ο Ούγγρος-γεννημένος στην Αμερική-γιατρός Bodog Beck, συγγραφέας
ενός κλασικού της μελισσοθεραπείας κειμένου, που δημοσιεύθηκε το 1930:
". Η θεραπεία με δηλητήριο της μέλισσας"
Κομμάτια του ακολούθησε
εφαρμόζοντας η μελισσοκόμος Charles Mraz στην Αμερική,σε πάνω από εξήντα
χρόνια της πρακτικής από τον γιατρό.
Από τις αρχές της
δεκαετίας του '50, ακόμη και ο Δρ Joseph Broadman,στη Νέα Υόρκη, εφάρμοσε τη
Μελισσοθεραπεία για τη θεραπεία της αρθρίτιδας και μετέφερε την
εμπειρία του στο βιβλίο "δηλητήριο της μέλισσας, το φυσικό θεραπευτικό για
την αρθρίτιδα και ρευματισμούς», που δημοσιεύθηκε το 1962.
Λοιπόν, όπως στην Αμερική, με τη θεραπεία με
δηλητήριο της μέλισσας έτσι έχει σημαντικές εξελίξεις στη Ρωσία και την
Ανατολική Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα, τον Καναδά, τη Γαλλία, τη
Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία.
Οι μέλισσες δεν τσιμπάνε δίχως λόγο.
http://www.melifera.gr/apories/kdri.html
Οι μέλισσες δεν είναι
κακές και δεν μας εχθρεύονται. Απλά δεν θέλουν να τις ενοχλούμε. Η μέλισσα που
κεντρίσει είναι καταδικασμένη σε θάνατο. Το κεντρί της μέλισσας (σε αντίθεση με
της σφήκας) είναι έτσι κατασκευασμένο που αν μπει μέσα σε σάρκα, μετά δεν
μπορεί να βγει. Φεύγοντας, η μέλισσα που μας κέντρισε, αφήνει στο σώμα μας το
κεντρί της, αλλά μαζί με αυτό αφήνει και ένα μέρος των εντέρων της και
λίγα λεπτά θα είναι νεκρή.
Έτσι λοιπόν η μέλισσα
μπορεί να κεντρίσει μια και μοναδική
φορά στη ζωή της!
Μετά το κέντρισμα πεθαίνει!
Γ’ αυτό και δεν κεντρίζει ποτέ δίχως "σπουδαίο" λόγο!
Μετά το κέντρισμα πεθαίνει!
Γ’ αυτό και δεν κεντρίζει ποτέ δίχως "σπουδαίο" λόγο!
Όταν η μέλισσα βρίσκεται
μακριά από την κυψέλη της, δεν είναι καθόλου επιθετική και μόνο αν κάποιος
την απειλήσει άμεσα μπορεί να αντιδράσει με ένα τσίμπημα. Κοντά στην κυψέλη της
είναι πιο επιθετική για να υπερασπίσει την φωλιά της. Με τον ίδιο τρόπο
αντιδρούν όλα τα ζώα πάνω στον πλανήτη. Το κεντρί της μέλισσας (όχι της σφήκας)
έχει μικρές αντίθετες προεξοχές προς τη φορά του κεντριού (σαν αγκίστρι) ώστε
να παραμένει στο σημείο τσιμπήματος για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Οι κηφήνες δεν έχουν κεντρί.
Παρ’ όλα αυτά, δεν
κεντρίζουν όλες οι μέλισσες της κυψέλης, αλλά μόνον οι "μέλισσες
φρουροί". Είναι συνήθως μέλισσες που βρίσκονται προς το τέλος της ζωής
τους και θυσιάζονται για να σώσουν την φωλιά από τον εισβολέα.
Μια μέλισσα που βρίσκεται εκτός κυψέλης (πχ μαζεύει νέκταρ στον αγρό), αν αισθανθεί απειλή, απλά θα προσπαθήσει να φύγει γρήγορα και μακριά, και δεν θα προσπαθήσει να σας κεντρίσει, εκτός και αν θέλει να αυτοκτονήσει. Αν όμως την πιάσετε ή π.χ. φυλακιστεί μέσα στα ρούχα σας, τότε θα σας κεντρίσει αμυνόμενη.
Μια μέλισσα που βρίσκεται εκτός κυψέλης (πχ μαζεύει νέκταρ στον αγρό), αν αισθανθεί απειλή, απλά θα προσπαθήσει να φύγει γρήγορα και μακριά, και δεν θα προσπαθήσει να σας κεντρίσει, εκτός και αν θέλει να αυτοκτονήσει. Αν όμως την πιάσετε ή π.χ. φυλακιστεί μέσα στα ρούχα σας, τότε θα σας κεντρίσει αμυνόμενη.
Υπάρχει όμως μία μόνον περίπτωση να σας
επιτεθούν, ενώ εσείς δεν τις έχετε πειράξει καθόλου. Αυτό μπορεί να συμβεί
διότι έχουν πριν ενοχληθεί πάρα πολύ από κάτι άλλο, πχ από κάποιον ποντικό που
όλη νύκτα προσπαθούσε να εισβάλει στην κυψέλη για να κλέψει μέλι, ή σφήκες ή με
αιτία τις άσχημες καιρικές συνθήκες που δεν τους επιτρέπουν να συλλέξουν νέκταρ
και γύρη.
Τότε οι μέλισσες έχουν αφηνιάσει και χτυπούν
στα τυφλά οτιδήποτε κινείτε σε απόσταση 20 – 30 μέτρων από την φωλιά
τους.
Στην παρακάτω φωτογραφία θα δείτε ανθρώπους καλυμμένους με μέλισσες. Οι άνθρωποι αυτοί ρίχνουν στο σώμα
τους σιρόπι ζάχαρης, οι μέλισσες πάνε επάνω τους να το πιουν, και δεν τους
πειράζουν καθόλου. Μόλις το πιουν φεύγουν ήρεμα.
-Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
-Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Ασθένειες που γίνεται χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
-σαν συμπλήρωμα διατροφής,
-στις βιταμίνες
-κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Τοπική αντίδραση απο
τσίμπημα μέλισσας.
-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
Παράδειγμα-Μετά το τσίμπημα των μελισσών ή κάποιων άλλων εντόμων, μυρμήγκια, σφήκες κ.α. παρουσιάζονται κάποιες αντιδράσεις από το δηλητήριο που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Οι αντιδράσεις αυτές ξεχωρίζουν γενικά σε δυο είδη. Σ΄ αυτό το άρθρο περιγράφουμε την τοπική αντίδραση.
-Η τοπική αντίδραση, χαρακτηρίζεται από τον πόνο, το πρήξιμο, το κοκκίνισμα την φαγούρα και το δερματικό κάψιμο στο δέρμα γύρω από την πληγή που μας έκανε το κεντρί της μέλισσας.
-Το πρήξιμο κάποιες φορές μπορεί να μην υπάρξει ή να διακοπή απότομα.
-Εάν τσιμπηθείτε πάνω στα δάκτυλα, το χέρι ίσως πρησθεί κάποιες φορές και πάνω από τον αγκώνα, αυτό δεν θα πρέπει να σας ανησυχήσει διότι το πρήξιμο στα τσιμπήματα είναι κοινό γνώρισμα.
-Ένα κανονικό πρήξιμο ενός κεντρίσματος μέλισσας ή σφήκας μπορεί να διαρκέσει 2-3 ημέρες, κατά τις ημέρες που το σημείο είναι πρησμένο, τόσο στο σημείο κεντρίσματος αλλά και γύρω-γύρω από την πληγή θα σας φαγουρίζει γλυκά και θα θέλετε να το ξύνεται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
-Ωστόσο σε κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν ενδείξεις πως στο σημείο ή σε άλλα μέρη και επί προσθέτως σε ολόκληρη την περιοχή στην οποία έγινε το τσίμπημα συμβαίνει να αρχίζει το πρήξιμο.
-Εάν μια μέλισσα ή μια σφήκα ή άλλο έντομο σας τσιμπήσει στο αριστερό σας χέρι και το δεξί χέρι ή ο λαιμός σας αρχίζουν και πρήζονται, τότε αμέσως και απαραίτητα χρειάζεστε άμεση ιατρική φροντίδα.
-Η πλειονότητα των ατόμων που δέχονται κεντρίσματα μελισσών επειδή αντέχουνε τον πόνο και δεν ανησυχούν από τα πρηξίματα που τους συμβαίνουν παίρνουν τα συμπτώματα αυτά όχι πολύ στα σοβαρά και ανησυχούνε μόνον όταν το στόμα τους ή ο λάρυγγα τους καθώς και η αναπνευστική οδός φράζουνε.
-Πολλοί άνθρωποι σ΄ όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι αν υπάρχει μόνον το πρήξιμο δεν κινδυνεύουν, αυτοί βέβαια παίρνουν ρίσκο για την ζωή τους, όταν τους κεντρίζουν οι μέλισσες.
Το αλλεργικό
σοκ που μπορεί να είναι ακόμα και θανατηφόρο, οφείλεται σε πιθανή
υπερευαισθησία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού μας, απέναντι
σε κάποια ουσία του δηλητηρίου της μέλισσας. Εκδηλώνεται με δύσπνοια,
μούδιασμα του κάτω χείλους και μεγάλη πτώση της πίεσης που οδηγεί σε απώλεια
αισθήσεων και λιποθυμία. Είναι επείγον περιστατικό, οδηγεί συχνά σε
καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια, και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα.
Δεν είναι όλα τα αλλεργικά σοκ θανατηφόρα. Μπορεί να εκδηλωθούν ήπια, με λίγο κοκκίνισμα του δέρματος και φαγούρα.
Δεν είναι όλα τα αλλεργικά σοκ θανατηφόρα. Μπορεί να εκδηλωθούν ήπια, με λίγο κοκκίνισμα του δέρματος και φαγούρα.
Dotimas and Hider, 1987: Shipolini, 1984 Vetter et al 1999 τα συστατικά του δηλητηρίου συνολικά, εκτός
από τις παραπάνω δράσες, προκαλούν επίσης ταχυπαλμία και δύσπνοια.
Οι δράσες των μεμονωμένων συστατικών του δηλητηρίου είναι
αντιθετικές.
Οι φυσιολογικές δράσεις του δηλητηρίου
Μη επιβεβαιωμένες ενδείξεις
Το δηλητήριο των μελισσών
επί χρόνια χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική για την θεραπεία των
ρευματοειδών παθήσεων. Αν και τα δηλητήρια των διαφορετικών ειδών μελισσών
διαφέρουν ελαφρώς, έχουν υπάρξει αναφορές επιτυχούς θεραπείας σε ρευματοπάθειες
με δηλητήριο από Apis dorsata {Sharma και Singh(1983)} και Apis cerana{Krell(1992,
αδημοσίευτο)}
Ο κατάλογος των
ευεργετημάτων σε ανθρώπους και ζώα είναι μακρύς. Οι περισσότερες αναφορές
θεραπειών είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, αν και διάφοροι, ανεξάρτητοι μεταξύ
τους ασθενείς, έχουν παρουσιάσει βελτίωση ή έχουν θεραπευτεί από παρόμοιες
παθήσεις. Η θεραπεία με δηλητήριο μελισσών συνοδεύεται συχνά από αλλαγές στον
τρόπο ζωής, τη διατροφή και άλλα που μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελούν μέρος,
εάν όχι το κύριο μέρος της θεραπείας. Από τις αναφερόμενες κλινικές δοκιμές
αρκετές διεξήχθησαν σε χώρες με λιγότερο αυστηρές μεθόδους από τις
τυποποιημένες δυτικές, double-blind Placebo tests. Παρά όλα αυτά, πολλοί ασθενείς παρουσίασαν θετικά
αποτελέσματα και πολλές από τις επιτυχημένες θεραπείες εμφανίστηκαν αφότου
είχαν αποτύχει οι καθιερωμένες ιατρικές ή χειρουργικές διαδικασίες.
Υπάρχει, εντούτοις, μια σοβαρή αντίσταση στους
δυτικούς ιατρικούς κύκλους είτε για να δεχτούν αυτά τα αποτελέσματα είτε για να
θέσουν υπό δοκιμή τις θεραπείες με δηλητήριο μελισσών σύμφωνα με τα δυτικά
ιατρικά πρότυπα.
Οι ασθένειες και τα
συμπτώματα που έχουν αναφερθεί από ασθενείς ή γιατρούς ότι βελτιώνονται ή
θεραπεύονται πλήρως με τη θεραπεία δηλητηρίου μελισσών παρατίθενται κατωτέρω
(πίνακας 2). Αυτό δεν αποτελεί ενθάρρυνση ή σύσταση για τέτοιες θεραπείες. Το
κέντρισμα δεν πρέπει ποτέ να δοκιμάζεται εκτός αν υπάρχει άμεση πρόσβαση σε
επείγουσα θεραπεία αλλεργικής αντίδρασης.
Ασθένειες που γίνεται χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας
Σήμερα το δηλητήριο της μέλισσας έχει βρει εφαρμογή στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως σε διάφορα είδη ρευματισμών. Παράλληλα το δηλητήριο χρησιμοποιείται:
-σαν συμπλήρωμα διατροφής,
-στις βιταμίνες
-κατά την διάρκεια ασκήσεων, διότι δημιουργεί υπερκινητικότητα στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε ακόμη στις παρακάτω περιπτώσεις:
Ρευματοπάθειες
Οξεία και χρόνια τενοντίτιδα, αγκύλωση, παραμορφωτική σπονδυλίτιδα, νεανική αρθρίτιδα, μυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματική αρθρίτιδα κ.α.
Καρδιοπάθειες
Οξύ καρδιακό έμφραγμα, Αρρυθμίες, Υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση κ.α.
Αδενοπάθειες
Εκκρίσεις επινεφριδίων (κορτιζόνη), υπογλυκαιμία, ανωμαλίες περιόδου των γυναικών, κ.α.
Πίνακας 2
Κατάλογος ασθενειών και προβλημάτων υγείας που
βελτιώθηκαν ή ιάθηκαν σύμφωνα με ανεκδοτικές αναφορές
Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί
σύσταση για τέτοιες θεραπείες. Το κέντρισμα δεν πρέπει ποτέ να δοκιμάζεται αν
δεν υπάρχει άμεση πρόσβαση σε επείγουσα θεραπεία αλλεργικής αντίδρασης.
Προιόντα με βάση το δηλητήριο
Το δηλητήριο μπορεί να
πωληθεί ως πλήρες δηλητήριο μέλισσας[με τη μορφή που το εξάγει ο παραγωγός], σε
καθαρή υγρή μορφή ή σε ενέσιμο διάλυμα. Σε όποια μορφή όμως κι αν διατίθεται η
αγορά είναι εξαιρετικά μικρή. Η μεγαλύτερη ποσότητα δηλητηρίου που διακινείται
είναι σε ξηρή κρυσταλλική μορφή.
Δεδομένου ότι το δηλητήριο
δεν έχει ανάγκη επεξεργασίας μπορεί να προετοιμαστεί οπουδήποτε η θεραπεία
δηλητηρίου μελισσών βρίσκει ικανοποιητική υποστήριξη. Η παραγωγή σε μικρές
ποσότητες είναι εύκολη, εφόσον μπορούν να τηρηθούν οι αυστηροί υγειονομικοί
έλεγχοι και οι ασηπτικές συνθήκες εργασίας. Ο μελισσοκόμος πρέπει να εργαστεί
υπό εξαιρετικά αυστηρές συνθήκες υγιεινής, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τις
σκευάσματα δηλητηρίου θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για ενέσεις σε ανθρώπους ή
ζώα.
Για τις ενέσεις, το
δηλητήριο μπορεί να αναμιχθεί κατά την διάρκεια της ένεσης με τα ενέσιμα υγρά,
όπως το απεσταγμένο (αποστειρωμένο) ύδωρ, τα αλατούχα διαλύματα και ορισμένα
έλαια, ή μπορεί να ληφθεί από έτοιμες
αμπούλες. Αμπούλες με καθορισμένες
δόσεις έτοιμες για χρήση θα πρέπει να προετοιμάζονται μόνο από τα πιστοποιημένα
φαρμακευτικά εργαστήρια, λόγω της ανάγκης να διατηρηθούν οι αυστηροί όροι
αποστείρωσης και να δοσομέτρησης.
Υπάρχουν κρέμες στο
εμπόριο που περιλαμβάνουν δηλητήριο μελισσών (π.χ Forapin και Apicosan στη
Γερμανία, Apivene στη Γαλλία και Immenin στην Αυστρία) και χρησιμοποιούνται για
εξωτερική εφαρμογή στις αρθρώσεις (BeeWell, 1993 και Sharma και Singh 1983)
αλλά ούτε τα συστατικά ούτε οι αναλογίες τους δεν είναι γνωστά στο συντάκτη.
Μια γενική συνταγή για τις αλοιφές δηλητηρίου μελισσών δίνεται στην παράγραφο
13.
Οι ταμπλέτες μπορούν να
ενσωματώσουν ποσότητες δηλητηρίου μελισσών, αλλά οι Sharma και Singh (1983)
συστήνουν την αφαίρεση των τοξικών πρωτεϊνών, όπως η Μελιτίνη και τη χρήση
χρωμάτων για να δείξουν τις διαφορετικές δόσεις. Οι ταμπλέτες τοποθετούνται
κάτω από τη γλώσσα, αλλά καμία ένδειξη δεν έχουμε για τη δράση ή τη χρησιμότητα
τέτοιων σκευασμάτων.
Μερικά εξειδικευμένα
εργαστήρια μπορούν να απομονώσουν και να καθαρίσουν τις διαφορετικές ενώσεις
του δηλητηρίου και να τις πουλήσουν στα επιστημονικά και φαρμακευτικά
εργαστήρια. Η φωσφολίπαση Α 2 και άλλα ιδιαίτερα ενεργά πεπτίδια είναι μεταξύ
των πρωτεϊνών που απομονώνονται από το δηλητήριο μελισσών για τους
επιστημονικούς προμηθευτές ή τα εργαστήρια (Schmidt και Buchmann, 1992). Η
είσοδος σε αυτήν την περιορισμένη αγορά απαιτεί ένα ιδιαίτερα περίπλοκο
εργαστήριο και πολύ καλά εκπαιδευμένους τεχνικούς και φαρμακοποιούς.
Ένα σετ έκτακτης ανάγκης για τσιμπήματα μελισσών πωλείται σε μερικές χώρες, ιδιαίτερα σε ανθρώπους
που είναι αλλεργικοί. Ένα τέτοιο σετ (π.χ. Anakit από τους Hollister Stier,
ΗΠΑ) πρέπει να περιέχει τουλάχιστον:
1. μια σύριγγα με την
σωστή δόση επινεφρίνης (αδρεναλίνης) ή κορτιζόνης, για την άμεση ενδομυϊκή
έγχυση - συνήθως 0, 3ml διαλύματος επινεφρίνης (1:1000) σε ορό. (Προτείνουμε να
συμβουλευτείτε αλλεργιολόγο σχετικά με τη δόση).Υπάρχουν ειδικές, εύχρηστες,
σύριγγες διαθέσιμες μέσω των φαρμακείων.
2. ταμπλέτες
αντιισταμινικών.
3. αιμοστατικός περίδεσμος.
4. οδηγίες για το πώς και πότε χρησιμοποιούνται τα παραπάνω, και
πού να αναζητηθεί ιατρική βοήθεια [τηλ. Γιατρού, κοντινό νοσοκομείο ή κέντρο
υγείας]
Οι ενέσεις επινεφρίνης
πρέπει να δοθούν μόνο σε κατεπείγουσα ανάγκη, όταν καμία άλλη ιατρική βοήθεια
δεν είναι διαθέσιμη. Το σετ έκτακτης ανάγκης έχει μια περιορισμένη διάρκεια
ζωής και πρέπει να φυλάσσεται στο ψυγείο και να αντικαθίσταται όταν λήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου